یه شاهِ فراریِ از کشورم
پر از ترس و تردیده دور و برم
ببین! من یه احساسِ زجر آورم
منو دوس داشتن برات مشکله
وجودِ من از عاشقی عاصیه
خیالاتی و گیج و وسواسیه
تو چهره‌م واویلای آغاسیه
درونم یه چشمِ منِ داریوش
رسیدن به من یعنی آغازِ درد
پیِ معجزاتم نباش و نگرد
نگو دستِ من مرده رو زنده کرد
من اصلاً شبیه مسیح نیستم
شبیهه چشای تو به آسمون
برو به امیدِ بهارم نمون
همیشه خزونم، خزونم، خزون
نمیتونی تو خاک من گل کنی
از این بیشتر روم تمرکز نکن
منو قاطیِ این تناقض نکن
به دنیای تیره‌م تجاوز نکن
برو روشنیتَم ببر با خودت!
رضا صفری
